Waarom het een goed idee is om zelfmaskerende cuvetten te gebruiken…

In dit artikel wordt uitgelegd waarom het belangrijk is om zwartwandige cellen te gebruiken voor werk met een laag volume. Om dit aan te tonen hebben we een aantal jaren geleden dit experiment uitgevoerd op een Varian Cary 500. Het experiment:

1. Neem een geschikte zichtbare en stabiele chemische stof en verzin een oplossing om u een piekabsorptiemeting van 3+ absorptie te geven. In dit geval gebruikte ik verdunde Starna Green, gemeten bij 428 nm, met een 1,0 nm SBW.
2. Noem dit ‘100’ als een topstandaard – en verdun dit serieel om respectievelijk ’75’, ’50’ en ’25’ te produceren.
3. Gebruik een VAOBS1 doorzichtige wandcel – vul met water en zet de Cary op nul.
4. Meet de blanco opnieuw en vervolgens elke standaard om de beurt.
5. Herhaal 3 en 4 met behulp van een VAOBM1 zwartwandige cel.
6. Plot, en vergelijk de ‘Beer-Lambert’ lineaire respons!

Hoe de optische eigenschappen van de cellen de chemische meting beïnvloeden?

1. De VAOBS1-cel met heldere wand gebruiken. Op basis van dit bewijs denk ik niet dat ik dit type cel (zonder enige maskering) zou willen gebruiken om meer dan 0,5 A te meten?

2. Het gebruik van de VAOBM1 black wall cel – wat een verschil! Ik heb mijn vertrouwen in mijn analytische expertise hersteld – de reeks 0 – 75 (2,5 A) is een perfecte rechte lijn (lineariteit = 1). Lineariteit tot 3,3 (100) is ook niet slecht bij 0,9993, maar je begint op dit punt de verdwaalde lichtkarakteristieken van het Cary 500-instrument te zien.